دست‌ها بالا می‌رود؛ بالاتر از تمام اندیشه‌های انسان. گویی افق را می‌کاود تا سپیده روشن امید را از فراسوی تاریک یأس در پهنه آسمان دل بگسترد. هنوز «خورشید» باقی است، در حاشیه آسمان، کناره ...